ခရီး၀ကၤပါ

ခရီးကြန္ၿခာ၊ ၀ကၤပါကို

ငါလွ်င္တစ္ေယာက္၊ အားသြန္ေလွ်ာက္ခဲ့။

ႏွလံုးေၾကကြဲ၊ ရင္နာပြဲႏွင့္

လိမ့္လဲလြင့္ေၾကြ၊ စိမ့္မ်က္ရည္ႏွင့္

အေၿခမလွ၊ သည္ဘ၀၌

ႏွင္ရသည္မွာ၊ ေမာစရာပင္။

ပမာငါ့တူ၊ လြင့္ေမ်ာသူတို႔

ကမူတစ္ေကြ႔၊ ၾကံဳမေတြ႔လို

ေဖးမၾကိဳတြဲ၊ ေဖာ္သဟဲလည္း

ၿမိဳင္ထဲရဂံု၊ ငါမဆံုလို။

ေတာင္ညိဳၿမင့္မား၊ ကမ္းပါးနက္ေစာက္

ၿခိမ္းေဟာက္ သားရဲ၊ ေၿမြခဲ ကင္းေမွာင့္

ဆူးေၿငာင့္ ခလုတ္၊ သစ္ငုတ္ ခေယာင္း

ခ်ံဳေပါင္း ႏြယ္လွ်ိဳး၊ ဇြတ္ေရွ႕တိုးလ်က္

မစိုး မေႏွာင့္၊ မေၾကာက္ မလန္႔

မရပ္တန္႔လို။

ငိုရယ္ ၾကည္ႏူး၊ လွုိက္မူး ဗ်ာေပြ

ၾကမ္းေထြ ခက္ခက္၊ တက္သက္ ရုန္းကန္

ဘ၀မာန္ၿဖင့္၊ အံကိုခဲ၍ ႏႊဲပါမည္။

စဦးမထင္၊ ဆံုးမၿမင္သည္

ႏွင္၍မၿပီး၊ သည္ခရီး၌

ကိုယ္ထီးသာပင္၊ ေလွ်ာက္ေနခ်င္သည္

ဘယ္တြင္ ဆံုးရိပ္မေမွ်ာ္လို။

စိန္စိန္

[ ၂၀၀၂ ခုႏွစ္ မတ္လေလာက္က ဆရာမ စိန္စိန္ ၏ ခရီး၀ကၤပါ စာအုပ္ကို ဖတ္ၿပီး သည္ကဗ်ာေလးကို ဗလာစာအုပ္ထဲ ကူးယူ ထားခဲ့သည္။ စိတ္ထဲမွာလည္း ေတာ္ေတာ္ေလး စြဲထင္လို႔ေနခဲ့သည္။ ယခုတစ္ေခါက္ အိမ္ၿပန္ေတာ့ ထိုအမွတ္တရ စာအုပ္မ်ား ယူလာခဲ့သည္မို႔ စာခ်စ္သူေမာင္ႏွမမ်ားကိုလည္း မွ်ေ၀ရေအာင္ ဘေလာ့ေလးမွာ ခုလို တင္လိုက္ရပါသည္။ ]